مقاومت به ضربه مواد پلاستیکی

در ادامه بحث طراحی و ساخت قطعات پلاستیکی و قالب های تزریق پلاستیک، به بحث مقاومت به ضربه مواد پلاستیکی پرداخته می شود.

مقاومت ضربه را می‌توان به عنوان توانایی یک ماده برای تحمل بارگذاری‌های ناگهانی و با نرخ بالا تعریف کرد. اصطلاح “ضربه” به بارگذاری با نرخ نسبتاً بالا اشاره دارد که معمولاً بیشتر از نرخ‌های مربوط به آزمایش‌های مکانیکی متداول است.

به عنوان مثال، بارگذاری ضربه‌ای زمانی رخ می‌دهد که قطعات بر روی یک سطح سخت سقوط کنند یا باید اثر یک پرتابه را تحمل کنند. در هر دو حالت، قطعه پلاستیکی باید قادر باشد انرژی مرتبط با رویداد ضربه را دفع کند.

این کار می‌تواند از طریق طراحی مناسب قطعه (مانند استفاده از شعاع‌های بزرگ در گوشه‌ها، پایه‌های شوک و غیره) و انتخاب صحیح مواد انجام شود.

متأسفانه، ویژگی‌های ضربه‌ای مواد پلاستیکی به شدت به نرخ ضربه، دما، نوع بارگذاری، شکل و ضخامت نمونه و موارد مشابه وابسته است. ویژگی‌های ضربه‌ای از ماده‌ای به ماده دیگر به طور قابل توجهی متفاوت است؛ با این حال، مشکلات ضربه‌ای بیشتر زمانی رخ می‌دهد که مواد پلاستیکی در دماهای پایین استفاده شوند (به همان شیوه‌ای که خزش و آرامش تنش تمایل دارند در دماهای بالا مشکل ایجاد کنند).

شکل 1: مقاومت ضربه‌ای بیشتر مواد پلاستیکی با افزایش دما افزایش می‌یابد.

روش‌های آزمایشی استاندارد که به طور معمول برای ارزیابی مقاومت ضربه‌ای مواد پلاستیکی استفاده می‌شوند، ویژگی‌های کامل ضربه را ارائه نمی‌دهند و در نتیجه، از نظر تحلیلی مفید نیستند.

داده‌های ضربه‌ای به‌دست‌آمده از این آزمایش‌های استاندارد معمولاً برای ارزیابی مقاومت نسبی ضربه و حساسیت به شیار یک ماده برای اهداف انتخاب اولیه ماده استفاده می‌شود. برخی از روش‌های رایج آزمایش ضربه که در عمل استفاده می‌شوند، در ادامه توصیف شده‌اند.

آزمایش ضربه ایزود

آزمایش ضربه ایزود، رایج‌ترین آزمایش ضربه‌ای با پاندول است (شکل 2). این آزمایش، انرژی مرتبط با شکست یک نمونه یک سر گیردار شیاردار را با استفاده از نوسان پاندول از ارتفاع ثابت اندازه‌گیری می‌کند. شیار در نمونه به عنوان یک متمرکزکننده تنش یا محل رشد ترک عمل می‌کند.

در حالی که نتایج آزمایش ضربه ایزود برخی نشانه‌ها از حساسیت به شیار ارائه می‌دهند، ممکن است ارتباط کمی با رفتار قطعات بدون شیار در شرایط واقعی (به ویژه در نرخ‌ها و دماهای مختلف ضربه) داشته باشند. این آزمایش همچنین معمولاً بدون شیار انجام می‌شود، با استفاده از شیار معکوس یا با استفاده از مقادیر مختلف شعاع شیار به منظور اندازه‌گیری  حساسیت به شیار ماده انجام می شود (پروتکل‌های آزمایشی غیر استاندارد)، شکل 3 را مشاهده کنید.

شکل 2: آزمایش ضربه ایزود یک آزمایش ضربه‌ای با پاندول است که از یک نمونه یک سر گیردار به عنوان پشتیبانی استفاده می‌کند.

به طور کلی، مقاومت ضربه‌ای مواد پلاستیکی با افزایش دما و مقادیر شعاع شیار افزایش می‌یابد. بنابراین، استفاده از مقادیر بزرگ شعاع در قطعات پلاستیکی برای کاهش اثرات تمرکز تنش (مانند تقاطع‌های دیواره) اهمیت دارد.

با این حال، در عمل، مقادیر شعاع اغلب به دلیل ظاهر شدن نشانه‌های فرورفتگی، حفره‌ها یا تنش‌های ناشی از انقباض محدود می‌شوند. بنابراین، حساسیت به شیار یک ماده پلاستیکی باید در برابر این نگرانی‌های مربوط به انقباض در فرآیند تولید مناسب باشد.

شکل 3: ضخامت نمونه، شعاع شیار و فرآیند شیارگذاری از متغیرهای مهم در آزمایش هستند.

شکل 4: روش آماده‌سازی نمونه تأثیر قابل توجهی بر نتایج آزمایش ضربه خواهد داشت.

مقادیر مقاومت ضربه ایزود تحت تأثیر تعداد بسیار زیادی از متغیرهای مرتبط با تولید هستند که به عملیات قالب‌گیری و شیارگذاری نمونه آزمایشی مربوط می‌شوند (شکل 4).

متغیرهای شیارگذاری می‌توانند با قالب‌گیری شیارها به طور مستقیم در نمونه‌های آزمایش ایزود حذف شوند؛ با این حال، نتایج شیارهای قالب‌گیری شده معمولاً به دلیل اثرات پوسته‌ای، بالاتر از نتایج شیارهای ماشین‌کاری شده هستند.

با این وجود، رویکرد شیار قالب‌گیری شده دارای مزیت است زیرا گوشه‌ها یا شعاع‌ها در قطعات پلاستیکی قالب‌گیری می‌شوند، نه اینکه ماشین‌کاری شوند. ضخامت نمونه آزمایشی نیز یک متغیر مهم برای آزمایش ضربه است.

به عنوان مثال، ضخامت نمونه آزمایشی بر محتوای میکروحفره در نمونه تأثیر خواهد گذاشت. علاوه بر این، در برخی مواد، مقاومت ضربه‌ای با افزایش ضخامت تا یک ضخامت بحرانی افزایش می‌یابد، جایی که مکانیزم شکست از شکست نرم به شکست ترد تغییر می‌کند و کاهش قابل توجهی در مقاومت ضربه‌ای در ضخامت‌های بیشتر از مقدار بحرانی مشاهده می‌شود.

اطلاعات مقاومت به ضربه مواد پلاستیکی می بایست در طراحی و ساخت قالب های تزریق پلاستیک برای قطعه مورد نظر مورد بررسی قرار گیرد.